Technologia dolistnego stosowania agrochemikaliów w zbożach ozimych powinna być nakierowana na optymalne wykształcenie poszczególnych elementów struktury plonu, a to wiąże się ściśle z gospodarką azotem na każdym etapie wzrostu łanu.

Pierwszy okres krytyczny obejmuje wiosenne ruszenie wegetacji. W pełni krzewienia oprócz magnezu i siarki, bardzo ważna jest odpowiednia podaż miedzi i manganu – składników odpowiedzialnych za szybkość pobierania i przemieszczanie azotu w roślinie. Aplikacja manganu, bez względu na uprawiany gatunek, powinna być obligatoryjna w zmianowaniach z dużym udziałem zbóż. W łanach, które źle przezimowały oba wymienione wcześniej składniki zwiększają szybkość regeneracji tkanek roślinnych i wzmagają odporność na stresy biotyczne, gdy uszkodzone przez niskie temperatury tkanki okrywowe stanowią wrota dla patogenów. Po pojawieniu się pasożyta w roślinach odpowiednio zaopatrzonych w miedź następuje intensywna produkcja lignin stanowiących barierę mechaniczną oraz związków chemicznych takich jak: fitoaleksyny, alkaloidy, fenole, chinony o specyficznym działaniu biochemicznym. Udowodniono toksyczność tych związków między innymi dla mączniaka zbożowego i zgorzeli podstawy źdźbła. Prozdrowotne działanie manganu wiąże się z kolei z produkcją flawonoidów, które chronią komórki roślinne przed oddziaływaniem słońca (ściślej wysokich temperatur), grzybów i insektów. Mikroelementem – mało eksponowanym w nawożeniu zbóż – jest cynk, składnik o szerokim spektrum działania. Pierwiastek ten uczestniczy w syntezie tryptofanu, będącego prekursorem kwasu IAA (kwas indolino 3-octowy), czyli naturalnej auksyny. To z kolei wiąże się ze stymulowaniem podziału komórek, co przekłada się na rozwój korzeni. Aplikacja cynku oznacza więc lepsze zaopatrzenie roślin w azot i potas tak potrzebne do utrzymania aktywności źdźbeł kłosonośnych w fazie strzelania w źdźbło oraz stanowi oręż w walce o wodę w późniejszych stadiach rozwojowych. Zapewnienie roślinom komfortu żywieniowego stanowi punkt wyjścia do stosowania biostymulatorów, ponieważ w tych warunkach efektywność stymulowania naturalnych procesów zwiększających wykorzystanie składników pokarmowych z gleby i z nawozów jest największa. Biostymulacja przed początkiem intensywnego wzrostu roślin (BBCH 30), to zależnie od specyfiki preparatu, moment w którym przygotowujemy rośliny na spodziewane stresy związane z niedoborem wody i wysokimi temperaturami. Należy pamiętać, że jednym z czynników gwarantujących powodzenie dolistnej aplikacji jest odpowiednia wilgotność powietrza, ponieważ w takich warunkach roślina jest przygotowana morfologicznie na sprawne przemieszczenie jonów i związków chemicznych przez kanaliki wodne w kutikuli i ścianie komórkowej. W tym okresie ujawnia się pozytywne działanie biostymulatorów zawierających aminokwasy, których rola poza bezpośrednim wpływem na metabolizm rośliny polega na wspomaganiu działania środków ochrony roślin. Silne działanie antystresowe w okresie wiosny wykazuje prolina. Co ciekawe, potwierdzono także korzystny wpływ tego aminokwasu w sytuacji, gdy rozhartowane rośliny poddane są działaniu przymrozków. Wynika to z właściwości krioprotekcyjnej polegającej na obniżeniu punktu zamarzania. W efekcie roślina poddana działaniu ujemnych temperatur nie jest całkowicie uszkadzana (rozrywana) przez kryształki lodu.